Het Evangelie voor een wereld in nood - Handelingen 27: 21 t/m 25

Samenvatting zondagmorgen 3 -7 -2016.  Voorganger Ds. D.W. Tuinier. Amsterdam@bijbelcentrum.nl  www.bijsimondelooier.nl Thema van de toespraak: ‘Het Evangelie voor een wereld in nood’ n.a.v. Handelingen 27: 21 t/m 25. Drie aandachtspunten:
1. De oorzaak van die nood (vers 21); 2. De bemoediging in die nood (de verzen 22 en 23);
3. De redding uit die nood (de verzen 24 en 25).

1.De oorzaak van die nood
De apostel Paulus is op weg naar Rome. Bij elkaar zijn er 276 personen op het schip: de kapitein, de stuurman, matrozen, soldaten, die de gevangenen bewaken, een zeer gemêleerd gezelschap dus. Paulus zelf is ook een gevangene. Hij is op weg naar Rome, omdat hij zich op de keizer heeft beroepen.  In de buurt van het eiland Kreta komt het schip in een storm terecht. Paulus geeft de kapitein het advies: 'Hier blijven.' Maar men luistert niet en vaart door. Maar...dat komt hen duur te staan. Het wordt noodweer. Ze komen in een orkaan terecht. Het schip dreigt te breken. De bagage gaat overboord! Het is nood. Het wordt heel benauwd, dat begrijpt u.

De wereld, een werelds gezelschap, bevindt zich op het schip van Caesarea naar Rome, in grote nood.  Moet u eens indenken: een radeloze bemanning, een wanhopig gezelschap, al lange tijd heeft men niets kunnen eten, elk ogenblik kan het schip breken, het duurt niet lang of ze verdrinken….  Toen heeft God hun hopeloze toestand gezien…. dan staat Paulus daar, als een Evangeliedienaar. Hij begint te spreken, als uit genade en de kracht die God hem geeft. Daarom ziet hij de stormwind en het noodweer met andere ogen. Hij ziet het met geloofsogen. En wat doet hij? Hij zegt: 'Mensen, nu zijn we in een situatie terecht gekomen, die niet had moeten gebeuren.' Het is onze eigen schuld. Dit was niet nodig geweest. Jullie hadden naar mij moeten luisteren. Jullie hebben mijn reisadvies niet opgevolgd. Ik heb jullie toch gewaarschuwd. ' 

Paulus is een dienaar van Jezus Christus. Hij neemt het hier op voor de Naam en de zaak van zijn Koning. Want het niet luisteren, hun eigen zin doen, hun eigen weg gaan, is ongeloof. Het is zonde tegen de allerhoogste God.  De apostel spreekt niet op persoonlijke titel. Hij is een Evangeliedienaar, die in de storm, in doodsgevaar, de mensen, zijn toehoorders, eerlijk behandelt. En hij windt er geen doekjes om. Het is geen vleiende boodschap. Zijn woorden zijn ontdekkend, beschuldigend en veroordelend. Hij wijst hen op de grote oorzaak van de nood. 

Een wereld in nood… Wereldwijd, nationaal, kerkelijk, ook in uw privéleven: huiselijk en ambtelijk. En op de bodem van dit zinkende schip ligt onze zondenschuld. Zijn uw ogen daarvoor open gegaan? Leest u zo de krant? Komt het als schuld naar u toe, heel persoonlijk? Daaraan moet u worden ontdekt, door het overtuigende en zaligmakende werk van Gods Geest. 

Voor zo’n wereld, verloren in zonde en schuld, heeft God door de mond van Paulus een evangeliewoord. God heeft hulp besteld bij een Held! De golven van Gods toorn en vloek zijn over Hem heengegaan. Hij is ondergegaan  en omgekomen in het water van Gods  rechtvaardig oordeel en de welverdiende straf. Met welk doel? Om de wereld in nood, in deze geschiedenis een schip met 276 zielen,  te redden van de verdrinkingsdood. 

2. De bemoediging in deze nood
God ziet in Zijn welbehagen nog om naar dat wegzinkende schip. Zijn knecht Paulus spreekt een bemoedigend woord: We lezen: Doch alsnu vermaan ik ulieden goedsmoeds te zijn; want er zal geen verlies geschieden van iemands leven onder u, maar alleen van het schip. ( 22) Mensen, ik heb de boodschap uit een betrouwbare bron. Een engel van God is bij mij geweest. Hij heeft tegen me gezegd dat het met ons allen goed komt. 

Even later volgen er enkele woordjes, waar u niet overheen mag lezen. Dat is de kern van de zaak. Paulus zegt als het gaat over de engel van God gezonden: 'Wiens ik ben, Welke ik ook dien.' Hoort u dat goed? Leg uw hart er eens naast. Gods knecht doet daar openbare belijdenis van zijn geloof. Midden in de wereld komt hij er eerlijk voor uit Wie hij dient. In Hem ligt het leven van de apostel verklaard. Zijn leven is Christus. En u? En jij? Is dat ook de hoop die in u is? U mag niet eerder rusten voordat u dit de apostel Paulus kunt nazeggen. Wat er ook tegenop komt, welke stormen er ook over uw leven gaan, dan mag u toch geloven dat de Heere van u afweet.  'Wiens ik ben, Welke ik ook dien.' Wat een kostelijke geloofsbelijdenis. Het valt me zo op dat Gods knecht daar zo rustig en kalm staat. De storm raast,  het schip slingert, de golven beuken er tegen aan, niemand kan rechtop blijven 

staan… toch ziet Paulus door het geloof omhoog. Daarom roept hij zijn medepassagiers en de bemanning toe: 'Zijt goedsmoeds!' 

Wie weet hoe spoedig zal uw levensscheepje vergaan. U bent in nood. Als u ziet wat er in de wereld om ons heen gebeurt, in ons land,  in uw eigen persoonlijk leven zonder God, zonder hoop en zonder Christus,  dan verkeert u in groot gevaar. U hebt een Schuilplaats nodig. Die is er… U moet geborgen zijn in God. Uw levensscheepje moet een Anker hebben. Dat werpt u uit als de storm van de dood nadert. U begrijpt, het Anker is de Heere Jezus Christus. Als Hij waarde, alle waarde voor u krijgt, lijdt u schipbreuk. God heeft u geen kalme reis beloofd maar wel een behouden aankomst. Hij leidt u dwars door de storm en langs de rotsen heen, naar de hemelse haven. 

Vandaag komt niet een engel tot u met een  boodschap maar dé Engel, de Engel van het genadeverbond, de Heere Jezus Christus, staat vanuit Zijn Woord wenend voor u en roept u toe: 'Wendt u naar Mij toe en wordt behouden, allen gij einden der aarde, want Ik ben God en niemand meer!' (Jes. 45) Gods eigen Zoon heeft de hemelse heerlijkheid verlaten, is mens geworden en stapte, geheel vrijwillig, in het zinkende schip van een reddeloos verloren wereld. Hij is ondergegaan en weggezonken in de golven van Gods toorn over de zonde om daardoor verzoening aan te brengen. In Hem is er redding. Hij is de Redder. Als u uzelf niet meer verlossen kan, Hij is de Verlosser. Er is een Ark, de Ark van behoud. Er is een Schuilplaats, dé Schuilplaats, tegen de wind en een verberging tegen de vloed.  

3. de redding uit die nood
De engel Gods zegt tegen de apostel: 'Vrees niet!' Niemand zal de verdrinkingsdood sterven. Allen zullen behouden aan land komen. Waarom?  Omdat Gods knecht naar de keizer moet!' Paulus moet voor de keizer gesteld worden. Met andere woorden: God wil dat Zijn evangelie naar Rome gaat. De blijde boodschap van Zijn genade voor arme zondaren moet ook in Rome worden verkondigd. Daarom moet de apostel hierheen. Dat is de reden waarom het schip niet zal vergaan. Het gaat om de voortgang van het evangelie. Het welbehagen des HEEREN zal door de hand van Jezus Christus gelukkiglijk voortgaan. Paulus, u moet naar Rome… Wat de gevangenen als een verschrikking zien, begeert Gods knecht. Hij zal als knecht van de allerhoogste Majesteit voor de keizer in Rome verantwoording afleggen van de grote daden van God in een ondergaande wereld. De ene Naam tot zaligheid zal ook in Rome worden gepredikt, tot aan het keizerlijke hof. Ook in Rome zal Gods Geest de wereld gaan overtuigen van zonde, gerechtigheid en van oordeel. Ook in Rome zal een christelijke gemeente komen.

Wat is dit bemoedigend  voor ons in de wereld waarin wij leven. Dwars door de chaos en de verlorenheid van deze wereld, vergadert God Zijn Kerk. Zijn raad zal bestaan. Als u op de omstandigheden ziet in de wereld om u heen, die zijn niet best. Dan is er alle reden om bang en moedeloos te worden. Toch zegt de engel: vreest niet Paulus. God is getrouw. Zijn plannen falen niet.  'Zijt goedsmoeds' (25). Waarom? God gaat door! Het loopt Hem niet uit de hand.  Dat is de boodschap voor vandaag. Ook al kunt u er niets van bezien. Toch klinkt de oproep: Zijt goedsmoeds. En Paulus geeft aan wat de grond is van zijn boodschap: Ik geloof God, dat het alzo zijn zal, gelijkerwijs het mij gezegd is. (25) 
Ik geloof God. Nu gaat het niet meer over een engel maar over God Zelf. 'Ik geloof Gòd!' Daaraan houd ik me vast. Dat is de enige, vaste rots van ons behoud. Ik verlaat me op de Heere. Ik leun en steun op Zijn Woord. Ik vertrouw op Hem, ook al stormt het van binnen. Ook al word ik heen en weer geslingerd, al kan het schip elk ogenblik breken, naar menselijke berekening, ik geloof God. Hier ziet u wat het geloof vermag. Nooit kan het geloof te veel verwachten. Mensen, zegt Paulus, bij God vandaan in Jezus Christus is er hoop, uitzicht en perspectief in deze ondergaande wereld.

English version 

Summary Sunday 3 -7 -2 016. Pastor Rev. D.W.Tuinier.Amsterdam@bijbelcentrum.nl www.bijsimondelooier.nl .Theme of the speech: "The Gospel for a world in need w.r.t Acts 27: 21 - 25. Three points:

1. The cause of that distress (verse 21); 2. The encouragement in that distress (verses 22 and 23);3. The rescue from that distress (verses 24 and 25).

1.De cause of that distress The apostle Paul is on his way to Rome. Altogether there are 276 people on board the ship: the captain, the mate, sailors, soldiers guarding the prisoners, a very mixed bunch so. Paul himself is also a prisoner. He's on his way to Rome because he invoked the emperor’s verdict. Near the island of Crete the ship lands in a heavy storm. Paul gives the captain the advice: "Stay here." But he does not listen and continues the sea voyage. But ... that will cost them dearly. It’s getting heavy weather. They end up in a hurricane. The ship threatened to break. Luggage goes overboard! They are in dire straights. They are in danger of perishing.

The world, a worldly-minded company, located on the ship from Caesarea to Rome are in great need. Just imagine: a distraught crew, a desperate company, for a long time not been able to eat anything, and in danger that any moment the ship is going to break  with the prospect  in view that  they will all be drowned. .... The very moment God  saw their plight and.…... then Paul was standing there, like a gospel minister. He begins to speak, through grace and the strength that God gives him. Therefore he sees the whirlwind and the storm with different eyes. He sees it with eyes of faith. And what does he do? He says: "People, now we find ourselves in a situation that should not have happened." It's our own fault. This was not necessary. You'd have listened to me. You have not followed my advice to stay at Crete. Did not I warn you. '

Paul, a servant of Jesus Christ. He stands up for the name and the cause of his King. For, refusing to listen, carrying your own point and  having your own way is unbelief. It is a sin against God Most High.The apostle does not speak in a personal capacity. He is an evangelist who in the storm, in mortal danger, honestly treats with the people, his audience. And he does not beat about the bush. It's not a flattering message. His words are discovering, accusatory and condemnable. He points them to the great cause of the distress.A world in need ... Globally, nationally, religiously, even in your private life: domestic and officially. And at the bottom of this sinking ship lies our  debt of sin. Have your eyes already been opened for it ? Do you read the newspaper in such a state of mind ? Does it affect you very personally  as a burden of debts? It must be revealed unto you by the convincing and saving work of God's Spirit.

For such a world lost in sin and guilt, God has, through the mouth of Paul, the gospel word. God has ordered salvation through a Hero! The waves of God's wrath and curse went over Him. He's gone down and perished in the waters of God's righteous judgement and deserved punishment. With what purpose? To save a world in need-in this historic event  a ship with 276 souls on board - from drowning.

2. The encouragement in this emergency. Yet God takes, in His good pleasure, care of  that sinking ship. His servant Paul speaks a word of encouragement: We read: And now I exhort you to be of good cheer; for there shall be no loss of life among you, but only of the ship. (22) With other words: People, I have the message from a reliable source. An angel of God has been with me. He told me that all of us will be fine.

Moments later, a few words follow, you mustn’t skip reading . That is the crux of the matter. Paul says when he refers to the angel sent by God, “Whose I am and Whom I serve." Do you hear that right? Put your heart next to it. God's servant is doing there public confession of his faith. In the middle of the world he honestly speaks his mind  Whom he serves. In Him  the life of the apostle lies declared. His life is Christ. And you? Is that the hope that is in you as well ? You must not rest until you can repeat  the apostle Paul’s words . Whatever comes up against it, whatever storms also go about your life, you may still believe that the Lord knows you. "Whose I am, Whom I serve." 

What a precious creed. It strikes me that God's servant  is so quiet and calm. The storm rages, a swinging ship, the waves lashing against it, no one can remain upright…...still  Paul sees up through faith. That's why he calls to his fellow passengers and crew, "Be of good cheer!"

Who knows how soon your boat of live will founder. You are in distress. If you see what is happening in the world around us, in our country, in your own personal life without God, without hope and without Christ, then you are in great danger. You need a hideout. There is one ... You must be secured in God. Your vessel of life must have an anchor. You cast it out if the storm of death approaches. What’s your  anchor else than the Lord Jesus Christ. If he becomes your all and refuge you will be shipwrecked. God has not promised a calm voyage but He did promise a safe arrival. He leads you right across the storm and along the rocks to the heavenly harbour.

Today it’s not an angel who comes  to you with a message but the Angel, the Angel of the covenant of grace, the Lord Jesus Christ, stands as it were from out of His Word weeping in front of you and calls upon you, 'Look unto Me and be saved, all ye ends out of the earth: for I am God and no one else! " (Isaih. 45) God's own Son has left the glory of heaven, became man and walked, voluntarily, in the sinking ship of an irretrievably lost world. He's gone under and has sunk into the waves of God's wrath against sin to thereby bring about reconciliation. In Him there is salvation. He is the Saviour. If you yourself can not save any more, he is the Redeemer. There is an Ark, the Ark of salvation. There is a Shelter, the Shelter from the wind and a hide-out from the flood.

3. Rescue from that distress The angel of God said to the apostle: "Fear not!" No one will die by drowning. All will  come ashore safe and sound. Why? Because God's servant must go to the emperor! " Paul must stand before the emperor. In other words, God wants His gospel to reach Rome. The good news of His mercy for poor sinners should also be proclaimed in Rome. Therefore, the apostle must go to Rome. That is why the ship won’t be wrecked. It is about the progress of the gospel. The pleasure of the LORD will prosper in the hands of Jesus Christ. Paul, you have to go to Rome ... What the prisoners foresee as a horror, desires God's servant. He will, as the servant of the Supreme Majesty, account for the great acts of God in a world heading to destruction before the emperor in Rome. The unique Name for salvation will be preached in Rome as well, even unto the imperial court. Also in Rome, the Holy Spirit will convince the world of sin, righteousness and judgement. Also in Rome there will be a Christian congregation.What is this encouraging to us in the world we live in. Right  through the chaos and the prospective ruin of this world, God gathers His Church. His counsel shall stand. If    we look unto the conditions in the world around us we must  acknowledge that His footsteps are at hand. Then there is every reason to be frightened and discouraged. Yet the angel said: Fear not, Paul. God is faithful. His plans don’t fail. "Be of good cheer" (25). Why? God continues! It does not run out of control with Him. That's the message for today. Even though you may notice no change for the good. However, the call sounds: Be of good cheer. And Paul indicates the motive for his message: I believe God, that it shall be even as it was told me. (25)

I believe God. Now it is no longer about an angel but God Himself. "I believe God!" It’s Him to Whom I cling. That's the only solid rock of our salvation. I completely depend on the Lord. I lean and rest upon His Word. I trust in Him, even though the storm rages inside. Even though I'm tossed about and the ship is in danger of breaking at any moment by human calculation. But I believe God. Here it’s evident what faith can do. Faith can never expect too much. People, Paul says:, putting your trust in God, then there is hope and perspective through Jesus Christ in this perishing world .