Column: Rondom de Westertoren

Tekst: Johan Krijgsman, evangelist

Zaterdag 2 augustus 2014 was er van alles te doen rondom de Westertoren in Amsterdam. Voor de negentiende keer vond de Canal Parade van de Gay Pride plaats. Een perverse parade. Een bonte verzameling van mensen zocht een plaatsje op één van de bruggen van de Prinsengracht om maar niets te missen van de botenparade die om 13.00 uur zou beginnen. Intussen ging ik folderen op de Dam. 

Drommen mensen kwamen langs, allemaal op weg naar de Canal Parade op de Prinsengracht én, met ons, naar de ‘eeuwigheid’. Met een drietal meisjes had ik een goed gesprek. „Meneer,” zeiden ze, „het gaat om de liefde. Of dat nu tussen twee vrouwen of mannen is, maakt niet uit.” Met grote stelligheid en serieusheid kwam het eruit. Op zo’n moment heb je bijna te doen met deze tieners. Zij weten niet beter, omdat ze opgroeien in een sfeer waar dit ‘gewoon’ is. 

Velen weten niets meer van God en gebod. Van Gods heiligheid en gerechtigheid. Daarom weten ze ook niets meer van Góds liefde die Hij laat zien in Jezus. Velen weten ook niet meer van de noodzaak en mogelijkheid van wedergeboorte, bekering en geloof. 

Met een folder in de hand ‘Wie is jouw god’ vervolgden de tieners hun tocht naar de Prinsengracht. 

Na mijn werk op de Dam fietste ik terug naar de evangelisatiepost. Ik kwam nauwelijks door de drukte op de Prinsengracht. Duizenden mensen. 

Als een stille getuige stond verderop de Westertoren. Wijzend naar boven, naar de hemel. Zonder woorden zeggend: daar kun je terecht met al je zonden en nood. In de Wester klinkt al vanaf Pinksteren 1631 het Woord van de levende God. Buiten de Wester dit ‘feest’. Binnen de Wester op zondag de prediking van Gods Woord. Dát is pas echt een feest. Wat een contrast! 

Kerstavond
Op 24 december, de zogenaamde kerstavond, is het ook altijd druk rondom de Westertoren. Rijen mensen wachten tot de deuren van de Westerkerk opengaan. Ze komen voor de kerstnachtdienst van 22.30 uur. Mensen vanuit het hele land zijn dan aanwezig. Voor velen is het de enige keer per jaar dat ze naar de kerk gaan. Misschien zijn er ook wel mensen bij die zaterdag 2 augustus bij de Gay Pride aanwezig waren…Het is alleen maar te hopen. 

Tijdens die kerstnachtdienst wordt de Bijbel geopend. Er wordt gelezen en gepreekt vanuit het aloude, maar steeds weer nieuwe Kerstevangelie. Er wordt gezongen onder de inspirerende begeleiding van organist Jos van der Kooy, die speelt op het prachtige Duyschot-orgel. 

Wat een kans en verantwoordelijkheid om deze mensen te bereiken met de boodschap van zonde en genade! Om voorbede te doen voor een wereld in nood waarin het Licht der lichten is opgegaan. Jezus is immers geboren. 

Voorbede voor Nederland. Maar ook voor Amsterdam waar de Heere voorheen veel van Zijn kinderen had. Waar ook nu nog veel mensen leven die niet zonder het Kind Jezus kunnen. 

Mensen die leven op ‘kosten’ van Hem. Die voorbede doen in Jezus’ Naam voor een land en stad waar blijkbaar alles kan. 

Als Abraham
Abraham leefde ook in een tijd waarin blijkbaar alles kon. Staande voor Sodom riep Abraham de naam des Heeren aan voor de inwoners van Sodom en Gomorra. ‘Maar Abraham, die bleef nog staande voor het aangezicht des HEEREN’ (Genesis 18:22). Abraham als voorbeeld van de grote Voorbidder, de Heere Jezus. Hij bidt voor grote zondaars. Laat ons dan net als Abraham, met vrijmoedigheid, zonder schroom, naderen tot de troon van de genade (Hebreeën 4:16) . 

Wetend dat door het Kind van Bethlehem Gods plan doorgaat. Het slotakkoord is en blijft daarom: Amen, Gode zij d’eer!