Kerken onderling of onderling kerken?

door Johan Krijgsman

Soms kun je ergens mee zitten. Neem de kerkelijke verdeeldheid binnen de gereformeerde gezindte en het elkaar soms de geestelijke maat nemen. Dit zijn tere onderwerpen. Toch wil ik proberen er iets van zeggen. Daarnaast voel ik mij gesterkt door anderen die ook deze gevoelens hebben.
Zoals die twee predikanten die een artikel schreven in een bekend blad. De één vertelde dat er in zijn dorp vijf kerken zijn van bovengenoemde signatuur. In die vijf kerken wordt de vertrouwde Statenvertaling en de psalmberijming van 1773 gebruikt. Toch trekken ze gescheiden op. Tussen de regels door merkte je dat ook hij ermee zat.
De andere predikant uitte zijn zorg over het geestelijk veroordelen van elkaar. Bijvoorbeeld dat mensen soms geestelijk worden afgeschreven op grond van de kleur van hun stropdas.
Als je goed over bovenstaande dingen nadenkt, is het heel verdrietig. We zijn soms van die geestelijke keurmeesters. U en ik maken ons vaak drukker om de kleur dan om de geur. Het moet ons niet alleen gaan om de buitenkant, maar om de ‘binnenkant’ van ons leven. Om hartvernieuwende genade. Paulus was door genade een goede reuk van Christus (2 Kor. 2:15).

Vakantiediensten
Nu we het toch over de kerken onderling hebben, er is nog iets wat me bezighoudt. Het onderling kerken. Nee, ik bedoel niet dat je doordeweeks niet ergens anders mag kerken. Ik bedoel de Nederlandse vakantiediensten in het buitenland. Al veel heb ik gehoord dat men het als zegen ervaart dat er dan ‘geen kerkmuren’ zijn. Vaak wordt erbij gezegd: jammer dat dit in Nederland niet kan. Tegenwoordig huren we als refo’s zelf vakantieparken in het buitenland. Kunnen we met elkaar optrekken in een gezellig optrekje. Wat dus in Nederland niet kan, kan blijkbaar wel in het buitenland. Begrijpen u en uw kinderen het?

Verdeeldheid is zonde
We moeten nooit vergeten dat oordelen en verdeeldheid zonde is. Ook al heeft verdeeldheid de kerken altijd al geplaagd, we moeten er niet aan wennen. Paulus vroeg: is Christus gedeeld? (1 Kor. 1:13). Als Christus nu eens in bovengenoemd dorp komt, bij welke kerk moet Hij Zich dan aansluiten? Zijn we in Bijbelse zin kerken onderling? Dan schrijven we elkaar niet af. Dan ziet de wereld hoe lief we elkaar hebben. Dan hebben we het samen over een rijke Christus voor een arme zondaar. Zowel ‘binnenshuis’ als ‘buitenshuis’.
Verdeeldheid maakt ons machteloos. Onze wervingskracht naar de wereld brokkelt daardoor steeds verder af. Aan de ene kant organiseren we congressen hoe we moeten staan in de wereld. Aan de andere kant trekken we ons terug.

Voorteken?
Kunt u uw collega’s nog uitleggen wat het verschil is tussen de kerken van de gereformeerde gezindte? Ik kan het niet uitleggen aan buitenkerkelijken.
Onverlet geldt dat een gezond kerkelijk besef goed is. Dat geeft een band met de kerk waarin je geplaatst bent. Je zit daarin niet toevallig. Elke kerk heeft zijn ontstaansgeschiedenis. Ook dat moeten we elkaar voorhouden.
Misschien zijn die vakantiediensten wel een voorteken van wat straks in Nederland gebeurt. Wie zal het zeggen. We hebben elkaar tenslotte hard nodig.